Trappez toujours

Woensdag 6 oktober. Dun sur Meuse-Berzieux.
Ontbijt om 8:00, de gastheer is, zoals hij al had gezegd, al weg, er staat een dienblad met spullen voor de deur en verder mogen we in koelkast pakken wat we nog willen.
Er zijn nog twee andere stellen in huis voor wie hetzelfde geldt, alle vertrouwen.
Om 9:00 vertrekken we, voorzichtig de steile berg af en op weg volgens het (Sweerman) boekje.
Het is best koud, 9 graden en de tegenwind is behoorlijk, vooral waar een groot deel van de route op hoger gelegen open vlaktes ligt. In een variant op de door een vroeger collega vaak gebruikte uitdrukking "frappez toujours", is het nu dus toujours trappen op de pedalen, ook bergaf, gratis kilometers zijn er vandaag niet.
Het landschap is niet heel gevarieerd of bijzonder mooi. Er zijn wel weer van die leuke, grotendeels verlaten, dorpjes. Voor een appel en een ei koop je hier een huis.
Er is voor de middag regen voorspeld en we hoeven maar 55 km dus zijn we voor de regen, om 13:00, zoals we hadden gemaild, op de plaats van bestemming .
Daar krijgen we een heel mooie grote kamer van een Nederlands echtpaar en drinken we met hen koffie in hun woonkamer. Hij was aannemer en heeft flink en zo te zien goed geklust. Aan het buitenterrein zou nog wel wat kunnen gebeuren. Ook vragen we ons af wat zij hier nu zoeken, hij zegt dat hij nauwelijks Frans spreekt, van haar weten we het niet.
Om 18:30 mogen we meeeten, maar goed ook want er is niks in de buurt.
Op aanraden van hem ga ik nog op de fiets naar een WO I loopgravenlocatie, slag om de Marne. Buiten een tiental Engels sprekende militairen is daar niemand. Het loopgravencomplex is vrij toegankelijk. Het is een doolhof , uiteindelijk ben ik blij dat ik de uitgang heb gevonden en weer terug kan fietsen, wel bijzonder om te zien.
De overnachtingsadressen voor de resterende dagen zijn geboekt, alleen nog maar fietsen dus.