Knal! Rust er dan geen zegen op dit kerkbezoek?

Vrijdag 5 mei 2023. Logrono-Berceo. 61,4km

Gisteravond nog met wat Nederlanders gesproken, oa een meisje dat goed Spaans spreekt omdat ze er een paar jaar had gewoond, dan gaat het allemaal makkelijker. Ook wat mensen met een camper en bij het eten een stel waarvan hij vanuit Hilversum en zij met e-bike, vanuit Jean Pied de Port was gefietst. Zij was onderweg met een lege accu komen te staan en had toen 5 km moeten lopen.

Na het verlaten van de camping hadden we weer eens, als vorig jaar, moeite de route op te pakken.

Later op de dag hadden we dat, in Nareja, nog eens. Het boekje maakt het soms door teveel aanwijzingen verwarrend, dan denken wij; maar dat is het toch niet, moet zeker nog komen..

De hele dag (gisteren ook) en overal waaiden er ontzettend veel witte pluizen van bloesem (berken?) in de lucht en de straten lagen er ook vol mee.

Weer massa's wandelaars. We moesten vandaag ook lange stukken op dezelfde route die over grind en andere vervelende paden leidde. Of het daardoor kwam? Langs de route stond een man met een stempelpost, dat levert denk ik lekker op (we blijven economen, we maken een snelle theoretische omzetschatting..).

In Navarette bewonderden we de kerk. Toen we beiden buiten stonden klonk er een (zeer) harde knal. Dat bleek Vera's binnenband van haar voorwiel. Lichte paniek brak uit. Volgens de

localo's was er de eerste 17 km niemand die iets met fietsen deed. Gelukkig had ik één (lees 1) reservebinnenband bij me. Gelukkig ging het af en opleggen goed, ik had gedacht dat dat met die stugge banden en de schijfremmen moeilijk zou worden. Met het handpompje kreeg ik echter de band voor mijn gevoel niet lekker hard. Doorgereden weer tot Najera een redelijk grote plaats. Lokale café gangers wezen ons naar een zaakje, Motos Ibanez. De toevallig passerende mevrouw die de vuilnisbakken van schone zakken voorzag, rammelde aan de deur en riep tamelijk hard iets naar binnen, toen ging de deur open. Openingstijden worden namelijk nergens vermeld,. De juiste binnenband had hij niet en daar wist hij ook geen adres voor, wel pompte hij de band fatsoenlijk hard op. De tourist informatie had weer een ander adres. Dat bleek een adres dat alleen kleding verkocht. Een mevrouw in de straat wist weer een adres op het industrieterrein niet ver. Daar hebben we een paar keer gevraagd en uiteindelijk het adres gevonden, er hing alleen een Stihl reclame buiten en de zaak zou twee uur later, om 4 uur open gaan. Terug naar het stadje om te eten en te wachten. Even na vieren kwam de eigenaar en opende de rolpoort. Zowaar hij leek de juiste reserveband te hebben.

Vervolgens aan het resterende traject begonnen, dat was een stukje langer dan gedacht en men had zijn uiterste best gedaan om de camping voor ons (zonder voortdurend een tom-tom in actie) onvindbaar te maken, ook door op het lange laatste stuk, uit het dorp bergaf kronkelend helemaal niets te melden zodat we bang waren datzelfde stuk onnodig weer op te moeten fietsen.

De camping meneer was niet van de allerbehulpzame soort, vers brood is er morgen pas om half-tien.

Kortom het was een wat zware dag, wat we dachten dat 44 km zouden zijn werden er 61, de band.... Toch hebben we veel moois gezien, het was warm, maar niet te, en we hebben weer 5 stempeltjes gehaald.

Morgen naar Villanar sur Rio.