Genieten

Zaterdag 21 mei 2022. Moissac-Flamarens 37km.

Vandaag, mede door de vergissing van gisteren, een korte "etappe". Genieten, de tijd ervoor nemen, vroeg aankomen en rustig aan doen. Vandaag nog maar 220 kilometers en 5 dagen fietsen tot Lourdes. De route was weer heel mooi op verschillende manieren. Na een Frans ontbijt met heel veel soorten jam, niet alleen van die heel zoete, om 9:15 op de fiets. Al vlug zitten we op een jaagpad langs het kanaal dat evenwijdig aan de Garonne loopt. We zien heel veel Camino wandelaars een paar herkennen we van de Accueil van gisteren. We zien ook weer de man met de hond en zijn trekkarretje. Zo met de (e) fiets gaat het toch wel aanzienlijk makkelijker, al helemaal als je ziet hoe afdalen of vlak de kilometers onder het zadel vandaan glijden. Onze route wijkt na een kilometer of 12 af van die van de wandelaars.

In Espalais bekijken we de kerk. We klimmen naar Auvillar. Door de Tour D'horloge kom je in het middeleeuwse centrum met een overdekte marktplaats omringd door Arcaden. In de Tourist Info het eerste stempeltje. Een geweldig uitzicht van hoogte over het dal van de Garonne. In de kerk zijn Tiny en Albert ons deze dag voorgeweest met schrijven in het schrift dat daar ligt. Bij St Antoine staan wat vermeldingen over pelgrims die ons doen besluiten dit kleine dorpje in te gaan. Een eenvoudig kerkje. Op de banken daarvoor zitten Caminogangers hun brood te eten. Over de breedte van het doorgaande straatje staat een terras, je kunt er met de fiets niet zomaar langs.Het restaurant heet Coquille en heeft een mooie Camino stempel. We eten daar een salade en, het is toch niet ver meer en wordt ons door een wandelaar aanbevolen, een kwart rosé.

We hoeven dan nog maar een kilometer of 7.

Onze gastvrouw heeft gezegd dat we kunnen aankomen wanneer we willen, wij hebben gezegd dat we nog niet in de kamer hoeven te zijn als we vroeg komen. Vlak voor we opstappen in St Antoine komen twee Nederlandse jongens op de fiets voorbij. Zij doen dagelijks 80-100 kilometer en zien wel waar ze uitkomen. Iedere week nemen ze een rustdag. Ook is er een Fransoos die ieder jaar 10 dagen richting Santiago wandelt en die aan een tasje van 7 kilo genoeg heeft. Hij heeft alle overnachtingen geboekt en loopt dagelijks zo'n 18-20 kilometers.

Als het na een tijdje weer flink omhoog gaat fietsen we de Nederlandse jongens met lichte schaamte en ons verexcuserend om de dubbele snelheid voorbij. Zij zijn aan het zwoegen op het binnenste blad van de triplex, wij schakelen wat terug en geven een tikje naar een ondersteuningsstandje hoger. Wat een gemak die e-bike. In de spiegel verdwijnen ze uit beeld alsof ze stilstaan...

Voor de top moeten wij van de route af voor onze Chambres d'hotes. We zoeken naar het juiste zijweggetje op Googlemaps en wachten even om de jongens nog aan te moedigen.

Even verderop moeten we naar rechts een voor ons niet fietsbaar aflopend gravelpad in, het huis is nog niet te zien. Liever maar lopen in ieder geval het begin van die 600 meter.

Het huis is een plaatje met een ruime tuin, een prachtig uitzicht en een zwembad. Mevrouw is een vroegere Londonse investment banker en de vierde Engelse eigenaresse. Iedere vorige eigenaar heeft het verbeterd en duidelijk niet met een Franse slag, dit is perfect ge/vermaakt en onderhouden. De spinnenwebben (niet veel) aan de balken waar zij zich aan ergert zou een Fransoos nooit hebben opgemerkt. Zij en haar man hadden op allerlei plaatsen in Frankrijk gezocht en een tijdje gehuurd en toen kwamen ze hier. Eigelijk zochten ze iets met 3 slaapkamers en dit is veel groter. Haar man wilde dan wel een Chambres d'hotes beginnen, daar had zij eigenlijk geen zin in, maar ja. Toen hebben ze ook hun huis in Londen verkocht. Duidelijk is dat dit geen heel arme mevrouw is. Drie maanden nadat ze hier begonnen overleed haar echtgenoot. Wat ze niet in de gaten had gehad was dat ze hier aan de Camino route en schijnbaar voor nog allerlei redenen gunstig midden in reisroutes lag, het ging dus heel goed met de Chambres d'hotes. Ze had een onderhoudsmannetje "geerfd" van de vorige eigenaren die tuin en onderhoud van het huis doet (en het huis en de plaatselijke mensen daarvoor kent) en ook op Bertie, de hond, past als zij op vakantie is. Verder komt 2 dagen in de week iemand poetsen. Ze vindt het leven zo geweldig, het enige waar ze niet van houdt is de strijk en Frans praten als ze kookt. Ze is blij dat ze met ons Engels praten kan. In de buurt wonen veel Engelsen en ook Nederlanders. 3 maanden geleden was ze in Engeland, maar ze zou niet meer terug willen " everybody is angry there..", hier is het lekker relaxed, winkels gesloten en zo. Vanavond gaat ze voor ons koken, in de tussentijd maakt ze koffie in mooi porselein en mogen we drank pakken uit de koelkast. Ook kunnen onze kleren in de wasmachine en verder drogen op de lijn.

We zitten hier vandaag prima, het was weer een leuke dag. De temperatuur is inmiddels flink opgelopen, maar onze kamer heeft airco.